صنایع دستی کُردها
- ۰ نظر
- ۲۲ آذر ۹۵ ، ۲۱:۵۷
- ۱۴۳ نمایش
چرم کرمانشاه مرغوبترین چرم در ایران است.
چرمسازی هنری پر سابقه تر از ریسندگی و بافندگی است، اما رونق این هنر در بازار سنتی دیگر به شکل سابق نیست و نشانی از تبلور آن نمی بینیم.
روزگاری بازار سنتی شهر کرمانشاه مامن هنرمندان سراجی بود، "روزگاری" بله واژه ای که برای آنچه که داشته ایم و دیگر نیست به کار می بریم.
تاریخچه چرم سازی کرمانشاه
با توجه به اینکه منطقه کرمانشاه از دیرباز محل پرورش احشام و دامهای فراوان بوده است بنا به ضرورت دباغی رونق فراوان داشته است و این امر کرمانشاه را به یکی از منابع اصلی تولید و پخش چرم مرغوب در سراسر کشور مبدل کرده است.
اگر بخواهیم راجع به این هنر بنویسیم باید بگوییم که این هنر قبل تر از ریسندگی و بافندگی بوده است و به واقع جایی برای گفتگو و چانه زنی در مورد این سابقه باقی نمی گذارد.
فن و فنون آماده کردن پوست تاکنون تغییرات زیادی نکرده است همچنین فن چرم سازی از گذشته تا سده نوزدهم راکد بوده و در ایران هم تا زمانی که روش نوین در این زمینه آغاز نشده بود وضع به همین منوال بوده است
نمد یکی از صنایع دستی مردم ترکمنستان می باشد.
نمد سادهترین نوع فرش است که تولید آن آسان بوده و نیاز به دستگاه خاصی برای تولید آن نیست و بیشتر با دستان توانای نمدمال تهیه میشود که پیدایش آن به ۱۰۰۰ سال پیش برمیگردد و هماکنون در جامعه ترکمنی با توجه به زیبایی نقوش جز صنایع دستی محبوب قرار دارد.
هر چند که فرش دستباف و فرشهای ماشینی جای نمد را در کاربرد میان مردم کم کردهاست، اما این هنر به عنوان میراث زیبا صنایع دستی گذشتههای قوم ترکمن، هماکنون در جامع ترکمنستان از احترام و جایگاهی مهمی برخوردار بوده علاوه بر این نمد، زینت نمایشگاههای صنایع دستی، موزهها، نگارخانهها و نیز فروشگاههای عمومی تبدیل شدهاست، نمد در هر خانه ترکمن به عنوان جانمازی نیز به صورت گسترده استفاده میشود.
مشک ها در دو سایز کوچک و بزرگ درست می شوند
قدمت مشک دوزی مشخص نشده، اما این کار الهام گرفته از مشک حضرت ابوالفضل (ع) بوده است. سابقه در مشک دوزی بیش از ۳۰۰ سال است ، در زمان های قدیم که برق کشی و یخچال و سردخانه به شکل امروزی وجود نداشته، کشاورزانی که برای کار برداشت محصول خود در زمین کشاورزی مشغول به کار بودند، برای خنک نگه داشتن آب آشامیدنی خود از مشک استفاده می کردند و مشک آب را زیر سایه گیاهی قرار می دادند تا به دور از گرمای آفتاب به طور طبیعی خنک بماند.